مدیریت امــور شهری، آنهم در شــرایط کنونــی کــه شــهرها بــا رشــد شتابان وخلـق مسـتمر مسائل و موضوعات جدیـد مواجـه می باشـند، وظیفـه ای بسـیار دشـوار اسـت کـه پایانـی بـر آن متصـور نمی تـوان شـد.
در دنیـای کنونـی ماننـد سـابق مدیریـت شـهری فقـط بـر امـور فیزیکـی و کالبـدی ماننــد انــواع کاربــری ســاختمانها ارتفــاع و بــرو پهنه هــا (پیشرفت افقی و عمودی شـهر) اتـکا نـدارد و تعبیـری کـه از شـهر وجـود دارد یـک موجـود جامـد نیسـت بلکـه شـهر از دیـدگاه مدیـران شـهری موجـودی زنـده اسـت کـه عـلاوه بـر وجـوه فیزیکـی، وجـوه اجتماعـی اقتصـادی و فرهنگـی ان نیـز حائـز اهمیـت میباشـد.
در مدیریـت شـهری سـنتی و فرسـوده کـه هـم اکنـون در کشـورهای غیـر پیشـرفته دیـده مـی شـود،اداره کننـدگان شـهر آن چنـان دسـت بـه گریبـان مشـکلات جـاری همچـون آلودگـی زیسـت محیطـی، بـد مسـکنی، ترافیـک شـهری، امنیـت شـهری، اشباع زیــر ساخت هــا، کمبود سرانه هــای خدماتی، سیل عظیم جمعیــت و…
می باشند کــه موضوعات مهمتری چــون فقــر، کمبود سـرانه های اقتصادی و فرهنگی، اقشار بحران زا چــون گرســنه هــا، معتــادان، کــودکان کار، بی خانمان هــا، بیـکاران، زنـان سرپرسـت خانـوار، ضعـف فرهنـگ زندگـی شـهری، ضعـف روحیـه مشــارکت پذیــری در امــور شــهری، ضعــف مطالبه گــری شــهری، فقــدان فرهنگ رانندگـی و… مـورد غفلـت قـرار گرفتـه اسـت.
امروزه شهرداری هـا دیگـر مراکـز خدمـات رسـانی ومسـئول آب و جارو کردن شهرها نیستند بلکــه موضوعات مبتلا بــه مردمان شــهر ایجــاب می نمایـد کــه بـه نهـاد خدماتـی اجتماعـی و فرهنگـی مبـدل گردنـد ایـن در حالیسـت کـه بـه طـور وضــوح توســعه هــر کشــوری در تمامــی ابعــاد بــا نحــوه اداره شــهرهای آن هــم بسـتگی عمیقـی دارد و تحقـق چشم انداز کشـوری در گـرو تحقـق چشـم انداز همه شـهرهای آن نهفتـه اسـت، کشـور پیشـرفته بـا شـهرهای عقـب افتـاده وجـود خارجـی نـدارد.
بـه همیـن دلیـل شـیوه جدیـدی در نحوه اداره شـهرهـا لازم اسـت کـه مبتنـی بــر نگــرش نویــن از حاکمیــت و حکمرانــی شــهری باشــد تــا در اداره شــهر بــه گونه ای عمـل نمایـد کـه نـه تنهـا دولـت بلکـه مشـارکت مردمـی را نیـز بـه یـاری طلبیـده و زمینـه و تـوان جـذب همـکاری آنـان را داشـته باشـد. نبایـد ایـن موضـوع فرامــوش گــردد کــه هــر گونــه تصمیم گیــری، سیاســت گــذاری و برنامه ریــزی در اداره ی شـهر و نحوه مدیریــت و راهبـرد توســعه آن کامـلاً تحــت تاثیــر نظام و سیســتم حکومتــی حاکــم بــر کشــور و بالطبــع ایدئولــوژی و تفکرات و نگــرش حاکمان آن میباشــد در تــب و تــاب جهانی شــدن و رقابــت شدید شهرها در جـذب سـرمایه ها و ارتقـاء رفـاه شـهروندان در ابعـاد مختلـف اجتماعـی– اقتصـادی و … پیامدهـای زیـان بـاری همچـون کاهـش حـس تعلـق خاطـر، از دسـت رفتـن هویـت محلــی، دو قطبی شــدن جامعــه، نــزول زیســت محیطــی و…. نیــز بروز می نماید، لاجرم بـرای مواجه شـدن بـا ایـن تبعات چاره ای نیست جـز ایـن کـه هدایت و رهبری خردمندانــه و اصولــی توســعه شــهرها را بجــای خوشبــاوری و رهاســازی رشـد شـهرها جایگزیـن نمـود.
در چنیـن حالتی مدیریـت شــهری، دیگــر صرفاً مدیریــت مشـکلات شــهر را بــرعهده ندارد بلکه فراتر از این موضوع، راهبــری شــهر بــه ســوی توســعه همــه جانبــه و پایــدار را بــر عهــده دارد.

راهبری شهر علاوه بر شکل گیری یک نظام فکری و مبانی نظری صحیح توسعه شهری، به اقتصاد شهری و نظام تامین مالی صحیح شهرداریها نیز نیاز دارد.

در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران که دارای سیستم اقتصادی ناکارآمد، نظام‌های مالیاتی ضعیف و فاقد مکانیزم‌های مشارکت شهروندان در تأمین هزینه‌های شهرها هستند، سیستم تأمین درآمد شهرداری‌ها عمدتاً به سمت منابع درآمدی ناپایدار و ناسالم کشیده می‌شود. این مسأله در ایران بعد از اجرای سیاست خودکفایی شهرداری‌ها در دهه ۱۳۶۰ بیشتر نمود پیدا کرد و به ویژه در شهرهای تهران، تبریز، اصفهان، شیراز، مشهد و چند کلانشهر دیگر شدیدتر از سایر شهرها اتفاق افتاد. هم اکنون، دو چالش عمده سیستم تأمین درآمد شهرداری های مذکورعبارت است از: ناپایدار و ناسالم بودن این نظام و عدم توفیق شهرداریها در دستیابی به بازارهای مالی و پولی برای تأمین هزینه‌های سنگین احداث زیرساخت‌های شهری. از این رو لازم است تا این ساختار اصلاح گردد. 

برای اصلاح این ساختار نامناسب و شاید غلط علاوه بر شوراهای اسلامی شهرها و نظام اداری خود شهرداریها می بایست دولت نیز به این اصلاحات کمک نمایند.