علی پولاد در سال ۱۳۴۷ از تبریز به استانبول رفت. آن هنگام برای کار و تجارت رفت. خودش می گوید از آن سال خیلی ها منتظر بودند من برای گذایی دوباره به شهر تبریز برگردم. اما کار و تلاش هایم جواب داد و به یک مرد تجارت پیشه تبدیل شدم.

زمانی که بنده به همراه آقایان صادق نجفی مدیرکل وقت سازمان بازرگانی استان آذربایجان شرقی، علیرضا نوین شهردار وقت تبریز، بیگی استاندار وقت در شهرک صنعتی استانبول با وی ملاقات داشتیم انگیزه نهفته وی برای توسعه شهر تبریز بیدار کردیم. خیلی از تبریزی نماها ناله و گله داشت.

بالاخره اول را برای احداث مجموعه لاله پارک در تبریز متقاعد نمودیم و هر چند هر کسی قول مساعدت داده بود صادق از آب درنیامد ولی او کاری را که قول داده بود برای تبریز آغاز و به پایان رسانید.

لاله پارک یکی از بهترین سوغاتی های شهر تبریز هست که در بازدید مهمانان از شهر تبریز به آنها هدیه میکنیم. لاله پارک پارادایم توسعه تجارتخانه ها را در شهر تبریز و منطقه تغییر داد. لاله پارک تنها مجموعه ای هست که به تمامی نیازهای گردشگران تجاری در آن توجه شده است و هزار حرف دیگر که ببینده خودش اقرار میکند.

اقرار و اعتراف به زیبایی جسارت می خواهد که خیلی ها به خاطر حسادت و بیماری نمی توانند بیان کنند همان ها که مرغ را می خوردند و استخوانش را جلوی در علامه ها قرار میدادند تا نشان دهد این علامه فقیه در حالی که مردم گدایی میکنند او مرغ بریان می خورد. اف لکم

بعدها دوباره در استانبول در دفترش باهم گپ و گفتگویی انجام دادیم و از گله مندیهای دوباره می گفت و من پیشنهاد دادم کارهای فرهنگی در تبریز انجام دهد. آن موقع گفت چنین کاری را دوست ندارد ولی بعدها دیدم علاقمند شده و کارهایی را در شناخت تبریز انجام میدهد.

امروز هم پنج شنبه ۲۳ آبان ۹۸ می باشد. هر چند در بنرهای جلوی دانشگاه تبریز دیده بودم جایزه بزرگ علی پولاد، و هرچند چند روز پیش در لاله پارک باهم سلام و علیکی داشتیم اما در همایش جایزه بزرگ علی پولاد دعوت نبودم و سرم شلوغ بود که ببینم جشنواره کی و کجا هست و الان در خبرهای فضای مجازی دیدم که عده ای دعوای سرمایه داری و سوسیالیسم و اقتصاد اسلامی را با نام ایشان دوباره شروع کرده و مدیران شهر و دانشگاه را با انگاره های پوپولیستی تهدید می کنند. حیفم آمد که در این خصوص چیزی ننویسم و فهم و شناخت خودم را با سرمایه داری و علی پولاد ابراز نکنم.

علی پولاد یک تاجر تبریزی و دور از وطن و عاشق تبریز است. با هر زوایه سیاسی نگاه کنید حق دارد به زادگاه خود عشق بورزد. علی پولاد اگر دوباره مخ اش تاب برداشته دوست دارد داشته هایش را با تبریز قسمت کند باز یک مرد بزرگ از جنس خود از است. علی پولاد همان است که نام علی را تا امروز با خود همراه داشته و عاشق نامش هست.

و اما در رابطه سرمایه داری و علم همین را بگویم که امروز همه ما از محصولات مشترک علم و سرمایه داری داریم زندگی می کنیم و لطفا حرف مفت نزنیم.

ای کاش همه سرمایه داران با علم در ایران آشتی کنند و کمک حال علم باشند. انگار عده ای خوشحال میشوند که علم همیشه به گدایی برود.

تا کی این شهر علامه ها و فرهیختگان اقتصاد و علم را فراری خواهد داد خدا می داند. ولیکن تبریز همانطور که از نامش پیداست تب را فرو خواهد ریخت. تبریز شهر بی گداست و باید به گدایان مدرن نیز توجه کرد. یا علی