آرش نورآقایی راهنمای گردشگری درباره مشکلات گردشگران خارجی در تهران به خبرنگار مهر گفت: هر گردشگری که وارد هر شهری می شود اولین چیزی که از آن مقصد گردشگری می خواهد آرامش  است. گردشگری ماحصل اوقات فراغت است. بنابراین آدمها برای اوقات فراغت به جایی که آلودگی صوتی و آلودگی رفتاری و محیطی داشته باشد نمی روند. اگر نخواهیم ناسیولیستی نگاه کنیم باید بگوییم که تهران شهر ضد گردشگر است. چون تهران شهر شلوغ و پر از آلودگی و ترافیک است.

وی ادامه داد: در بیشتر شهرهای پایتخت کشورها یا شهر گردشگری هستند و یا جزو یکی از شهرهای مهم برای بازدید. به عنوان مثال پاریس در فرانسه مهمترین شهر گردشگری و البته پایتخت آن است. اما تهران که از دوره قاجار پایتخت شد هنوز برای ورود گردشگر آماده نیست و نابه سامانی هایی دارد.

نورآقایی بیان کرد: اگر شهر دوستدار گردشگر باشد باید به چند نکته در آن توجه کرد. یکی اینکه پیاده رو مناسب در شهر وجود ندارد. برای پیاده روها حرمتی قائل نیستیم برای شهری که ۱۳ میلیون جمعیت دارد مسیرهای پیاده روی مناسبی تهیه نشده است. حتی در این شهر هویت سازی انجام نشده است. برخی کارها شده اما کافی نیست.

این پژوهشگر گردشگری بیان کرد: ما نمی دانیم هویت تهران چیست. نمی دانیم باید روی چه چیزی از شهر تهران مانور بدهیم آیا باید روی مناظر طبیعی و آثار طبیعی آن مانور داد و یا سبک زندگی تهرانی و یا کاخ موزه های آن. ما در تهران هویت سازی نکرده ایم چون شهرمان زیبا نیست. شهر تهران از وجود خیلی از سرگرمی ها از جمله شب های روشن و زنده و یا موسیقی یا نمایش های روحوضی و … محروم است.

وی افزود: شهر تهران در برخی موارد به عمد زشت شد و بخشی از هویت آن نیز از بین رفت. ضمن اینکه تهران در بخشی از فلات ایران است که باید از آن استفاده می شد. به عنوان مثال در برخی از شهرهای گردشگری به رایگان وارد کلیسا می شوید اما زمانی که می خواهید از پله های آن بالا رفته و منظره شهر را ببینید باید پول پرداخت کنید آنها منظره شهر را می فروشند. ما هم باید میتوانستیم منظره شهرمان را می فروختیم. مکان های مناسب آن هم شاید جایی مانند برج میلاد و برج آزادی بود.

نورآقایی تصریح کرد: گردشگر در خیابان های تهران با مرگ دست و پنجه نرم می کند. تاکسی های شهر باید گردشگر پذیر باشند. ایمنی در تهران بسیار ضعیف است. خارجی ها از رانندگی در تهران شوکه می شوند.  تهران شاید از نظر زیرساخت مناسب باشد اما کمترین بهره را به مثابه پایتخت دارد. اگر امکانات و زیرساخت های گردشگری را خوب بسنجیم و آن را با شهرهای گردشگری مقایسه کنیم این سوال برایمان بوجود می آید که چرا با وجود زیرساخت بازهم نمی تواند یک شهر گردشگری باشد.